در پشت نام یک وب سایت چه می گذرد؟

وقتی می‌ خواهید وارد وب سایتی شوید، باید نشانی کارساز وب سایت را بدانید. نشانی کارساز وب سایت با نشانی آی ‌پی مشخص می ‌شود. اما به خاطر سختی سپردن نشانی آی ‌پی، می‌ توان به جای نشانی آی ‌پی، از نام‌ های دامنه استفاده کرد. برای هر نشانی آی‌ پی یک نام دامنه در نظر گرفته شده ‌است. در این جلسه به سرویس دهنده DNS می پردازیم.

کسانی که وبگرد حرفه ای هستند، حتما DNS را بارها دیده و یا شنیده اند. همانطور که در جلسات قبل اشاره کردیم، DNS یک سیستم سلسه‌ مراتبی نام‌گذاری برای کامپیوترها، سرویس‌ ها، و یا هر منبع دیگری که به شبکه اینترنت و یا یک شبکه خصوصی (LAN) متصل بوده، می‌ باشد. وقتی می‌ خواهید وارد وب سایتی شوید، باید نشانی کارساز وب سایت را بدانید. نشانی کارساز وب سایت با نشانی آی ‌پی مشخص می ‌شود. اما به خاطر سختی سپردن نشانی آی ‌پی، می‌ توان به جای نشانی آی ‌پی، از نام‌ های دامنه استفاده کرد. برای هر نشانی آی‌ پی یک نام دامنه در نظر گرفته شده ‌است.

سرویس دهنده DNS در ویندوز ۲۰۰۰ بصورت پویا بوده و شاید استفاده از نام DDNS مناسبت تر باشد. در ویندوز NT 4.0 عملیات بهنگام سازی داده می بایست بصورت دستی انجام گیرد در صورتیکه در ویندوز ۲۰۰۰ بانک اطلاعاتی مربوطه دارای یک ویژگی جدید بگونه ای است که امکان بهنگام سازی را بصورت پویا انجام خواهد داد. با استفاده از ویژگی فوق این امکان فراهم خواهد شد که اسامی بصورت پویا در بانک اطلاعاتی مربوطه ثبت و در ادامه رکوردهای مربوطه در هر یک از Zone های مورد حمایت DNS بصورت خودکار بهنگام گردنند. در ویندوز ۲۰۰۰ سرویس دهنده DNS قادر با ارتباط با Active Directory نیز بوده و از این طریق تسهیلات بمراتب بیشتری ارائه خواهد شد.

بمنظور نصب و پیکربندی مناسب سرویس دهنده DNS می بایست اطلاعات لازم در این خصوص را کسب و به سوالاتی نظیر ذیل بدرستی پاسخ داد.

مهمترین وظیفه Primary DNS server چیست؟ نسخه اولیه مربوط به DNS Zone file بر روی سرویس دهنده اولیه DNS قرار خواهد گرفت. سرویس دهنده فوق بعنوان Authoritative برای هر یک از دامنه ها ی موجود در Zone file ایفای وظیفه خواهند کرد.

مهمترین وظیفه Secondray DNS Server چیست؟ سرویس دهنده فوق شامل یک نسخه از بانک اطلاعاتی مربوطه ای است که بر روی Primary ایجاد شده است. در زمان نصب و پیکربندی DNS می بایست به این نکته توجه نمود که بدلیل جلوگیری از بروز اشکالات ناخواسته بر روی سرویس دهنده اصلی می بایست حتما اقدام به ایجاد یک سرویس دهنده ثانویه نیز نمود.

Caching-only Server چیست و چرا به وجود حداقل یکی از آنها نیاز خواهیم داشت؟ این نوع سرویس دهنده شامل اطلاعاتی در رابطه با هر یک از Zone ها نبوده و صرفا اطلاعات مربوط به ماحصل درخواست های قبلی از سرویس دهنده را در خود ذخیره خواهد کرد.

وظیفه یک سرویس دهنده Forwarder و یا Slave چیست؟ سرویس دهنده ای از این نوع مسئول دریافت درخواست های ارسالی توسط سایر سرویس دهنده های DNS است. این نوع سرویس دهنده ها بمنظور حفاطت سرویس دهنده داخلی DNS از دستیابی توسط کاربران اینترنت نیز ممانعت خواهد کرد. سرویس دهنده های Slave نوع خاصی از سرویس دهنده های Forwarder بوده که بنوعی مسئولیت برطرف کردن مشکل نام و آدرس بر روی خودشان به آنان واگذار نگردیده است.

سرویس دهنده WINS

با اینکه با وجود سرویس دهنده DNS ضرورتی بر استفاده از سرویس دهنده WINS احساس نخواهد شد ولی با علم به این موضوع که هنوز اسامی اختصاص یافته به کامپیوترها و سایر منابع در یک شبکه کامپیوتری تابع NetBIOS است شرکت مایکروسافت نه تنها آن را از گردونه خارج ننموده است بلکه در ویندوز ۲۰۰۰ تغییراتی را نیز در آن انجام داده است. اضافه کردن مجموعه برنامه های خط دستوری برای مدیریت و راهبری، تغییر در ساختار بانک اطلاعاتی مربوطه و.. نمونه هائی از تغییرات جدید بوجود آمده می باشند.

دستیابی از راه دور

دستیابی از راه دور یکی دیگر از عناصر اساسی در ایجاد زیر ساخت منطقی در یک شبکه کامپیوتری است. امروزه دستیابی به یک شبکه و از راه دور بعنوان یک نیاز اساسی مطرح است. مثلا اغلب کاربران خانگی و یا ادارات کوچک جهت دستیابی به اینترنت از مدل فوق استفاده می نمایند. در این روش کاربران با بخدمت گرفتن یکدستگاه مودم و با استفاده از خطوط تلفن قادر به ایجاد ارتباط با یک سرویس دهنده از راه دور خواهند بود. ویندوز ۲۰۰۰ روش دیگری نیز جهت دستیابی از راه دور را از طریق VPN)Virtual Private Network) ارائه نموده است. در چنین مواردی کاربران قادر به انجام هر نوع عملیات خواهند بود. ( مشابه حالتیکه کاربران از طریق کابل به شبکه متصل باشند) برنامه RRAS)Routing and Remote Access Services) در ویندوز ۲۰۰۰ ابزاری قدرتمندی در این راستا بوده که امکان دستیابی به شبکه از راه دور را برای کاربران فراهم خواهد ساخت. برای دستیابی به یک شبکه از راه دور می بایست از پروتکل های مربوطه نظیر پروتکل های استفاده شده در محیط LAN استفاده نمود.  TCP/IP, IPX/SPX,NetBEUI نمونه هائی از این نوع پروتکل ها بوده که عمدتا در لایه حمل ایفای وظیفه می نمایند. در زمان استفاده از سرویس فوق (RAS) می بایست از پروتکل دیگر که در سطح لایه Data Link ایفای وظیفه می نماید نیز استفاده گردد. پروتکل فوق مسئولیت بخش WAN ارتباط را برعهده خواهد گرفت. ویندوز ۲۰۰۰ از دو نوع عمده پروتکل های که اغلب Line Protocol نیز نامیده می شوند استفاده می کند.

PPP)Point To Point Protocol)

 از پروتکل فوق هم سرویس گیرندگان و هم سرویس دهندگان استفاده خواهند کرد .(RAS Client & RAS server) پروتکل فوق رایج ترین پروتکل در نوع خود بوده که دارای امکانات از قبیل رمزنمودن ، فشرده سازی و اختصاص پویای آدرس های IP است.

SLIP)Serial Line Interface Protocol) یکی دیگر از پروتکل های قدیمی در این زمینه بوده که رمزنمودن و فشرده سازی را حمایت نکرده و آدرس های IP می بایست بصورت دستی و ایستا تخصیص یابند. پروتکل فوق صرفا بر روی کامپیوترهای سرویس گیرنده نصب شده و امروزه اغلب برای ارتباط با سرویس دهندگانی که از سیستم عامل یونیکس استفاده می نمایند مورد توجه است.

IP Routing

روتینگ به مجموعه فرآیندهائی اطلاق می گردد که باعث مسیریابی و هدایت ترافیک موجود بین یک شبکه و سایر شبکه ها می گردد. پس از پیکربندی کامپیوتری که می بایست عملیات روتینگ را انجام دهد امکان دریافت بسته های اطلاعاتی و ارسال آنها به مقاصد مناسب فراهم خواهد شد. در چنین حالتی امکان مسیریابی از طریق چندین روتر وجود خواهد داشت . مسافت طی شده از یک روتر به روتر دیگر hope نامیده می شود. در هر روتر آدرس IP مقصد با اطلاعات موجود در جدول روتینگ مقایسه شده و بهترین مسیر برای حرکت بسته اطلاعاتی و طی کمترین میزان hope در نظر گرفته خواهد شد.

مسیریابی سریع و با کارآئی و ضریب اعتماد بالا از مهمترین عوامل موفقیت در شبکه های بزرگ محسوب شده و حتی این مسئله بخوبی در اینترنت نیز برای کاربران ملموس است. عملیات روتینگ می تواند توسط دستگاههای اختصاصی خاصی با نام روتر و یا توسط کامپیوتری که از سیستم عاملی با قابلیت IP Forwarding نیز استفاده گردد، محقق خواهد شد. ویندوز ۲۰۰۰ بعنوان یک IP Router نیز می تواند در نظر گرفته شده و مراحل تنظیم و پیکربندی آن انجام گیرد. از واژه Gateway نیز برای مراجعه به یک روتر نیز استفاده می گردد. در چنین مواردی Gateway بعنوان نقطه خروج بسته های اطلاعاتی از یک شبکه و دریافت آنان توسط شبکه دیگر مطرح خواهد بود. هر کارت شبکه قادر است که در هر لحظه دارای یک Gateway فعال باشد. بمنظور پیشگیری از خطاء در ویندوز ۲۰۰۰ می توان برای یک کارت شبکه بیش از یک Gateway را تعریف که صرفا یکی از آنها در هر لحظه فعال و قابل استفاده خواهد بود. از واژه Gateway در موارد دیگری نیز استفاده می گردد. در مواردیکه هدف ترجمه بین پروتکل هاو اتصال بین چندین شبکه با نوع های متفاوتی است مثلا اتصال یک کامپیوتر شخصی با سیستم عامل ویندوز به یک سیستم Mainframe )SNA Gateway) و یا به یک شبکه مبتنی بر نت ور (Gateway Services for Netware) .

Satatic Routing

در روتینگ ایستا ایجاد یک جدول روتینگ بصورت دستی و توسط مدیریت شبکه می بایست انجام گیرد.برنامه ROUTE دارای امکانات گسترده ای در این زمینه بوده و با استفاده از سویئچ های مربوط به آن می توان نسبت به ایجاد ویرایش جدول روتینگ اقدام نمود.

Dynamic Routing

در روش فوق با استفاده ازبرخی پروتکل های روتینگ نظیر RIP(Routing Information Protocol) و ... روترها خود با یکدیگر مرتبط و بصورت پویا اقدام به ویرایش جداول روتینگ خود خواهند کرد. در فرآیند فوق عوامل انسانی دخالت نخواهند داشت. ویندوز ۲۰۰۰ از پروتکل های زیر برای روتینگ استفاده می کند.

RIPv1

RIPv2

OSPF)Open Shortest Path First)

پروتکل RIP بعنوان یک Distance vector protocol مطرح بوده و دارای حداکثر طولی به اندازه پانزده hope است . در صورتیکه یک بسته اطلاعاتی به بیش از پانزده روتر جهت رسیدن به مقصد خود نیاز داشته باشد، پروتکل RIP اعلان خواهد کرد که مقصد غیرقابل دستیابی است. این نوع پروتکل ها اغلب برا ی استفاده درشبکه های با ابعاد متوسط توصیه شده و برای شبکه های بسیار بزرگ توصیه نمی گردد.

پروتکل OSPF بعنوان یک Link state protocols مطرح است. این نوع از پروتکل شبکه را Map و بانک اطلاعاتی Mape شده را در زمان بروز هر نوع تغییراتی در شبکه بهنگام خواهد کرد.کارآئی این نوع پروتکل ها در مقایسه با نوع قبل بمراتب بیشتر بوده ولی در مقابل دارای پیچیدگی بیشتری خواهند بود.

پیکربندی روتینگ استاتیک و پویا در ویندوز ۲۰۰۰ از طریق کنسول Remote Access management انجام خواهد شد.